Uitgedrukt in de standaard taal hebben we ordening van de gehele getallen uitgedrukt door de isomorfe uitdrukking: een kleinere keuzevrijheid (disjunctie) impliceert een grotere keuzevrijheid maar een grotere eis (conjunctie) impliceert een kleinere eis.

De getalnul kunnen we nu interpreteren als de situatie waarbij er geen ordening waarneembaar is, geen meer of minder, geen groter of kleiner. Nul is niet niets, nul moeten we operationeel interpreteren als waarneembaar willekeurig klein en daarenboven onwaarneembaar nog kleiner. In deze interpretatie vinden we ook in standaard taal de ordening uitgedrukt die aan de basis ligt van simultaneïteit. Uiteraard geldt het duale voor oneindig: oneindig moeten we operationeel interpreteren als waarneembaar willekeurig groot en daarenboven onwaarneembaar nog groter.